رسانه

هوش مصنوعی به عنوان یک پدیده‌ی به اصطلاح نوظهور، تاریخچه‌ای بسیار طولانی دارد.
هوش مصنوعی، سیر و روند تاریخی پرفراز و نشیبی را طی نموده است تا از اولین ماشین تورینگ(به عنوان دریچه‌ی ورود به دنیای شگفت‌انگیز رایانه‌ای)، تا شبکه‌های عصبی امروزی را طی نماید.

در مقدمه‌ی این جلد از کتاب، رسانه‌های اجتماعی را به عنوان استعمار فضای میان پخش سنتی و ارتباط خصوصی دو تایی تعریف کردیم، که در مقیاسی از اندازه‌ی گروه و درجات حریم خصوصی را در اختیار مردم قرار می‌دهد که آن را اجتماعی بودن مقیاس پذیر می‌نامیم. هر چند ما علاقه نداریم که تعریف‌مان بسیار فشرده یا مطلق دیده شود. بسیار نمونه‌های قبلی از ارتباطات گروهی آنلاین، مانند تابلوهای اعلانات و اتاق‌های گفت‌ و گو وجود داشت. همچنین اصرار بر این موضوع که واتساپ زمانی که به عنوان یک گروه استفاده می‌شود، نوعی از رسانه‌ی اجتماعی است؛ اما زمانی که فقط میان دو نفر استفاده شود، غیر قابل قبول است. تعریف ما نه مطلق است و نه مرز‌های ثابتی دارد؛ بلکه دستگاهی اکتشافی است که به روشن شدن پارامترهای مطالعه‌ی ما کمک می‌کند.

در ابتدای قرن 15 شمسی، اهمیت رسانه‌های جمعی و جایگاه آن‌ها در نظام سیاست‌گذاری کلان کشور بیش از پیش هویدا می‌شود. این مهم ما را بر آن می‌دارد که درباره مواجهه با فناوری‌های نوین موضعی خردمندانه اتخاذ کنیم و ربط و نسبت آن را با فرهنگ ایرانی‌ـ‌اسلامی مورد سنجش قرار دهیم.

بسیاری از مطالعات پیشین در ارتباط با رسانه‌های اجتماعی بر پلتفرم‌هایی مشخص، هم چون کتاب‌های و مقالات اختصاص داده شده بر یک پلتفرم خاص، مانند فیسبوک یا توییتر، تاکید دارند. برای مثال، درک توییتر، به عنوان یک پلتفرم، اهمیت دارد: شرکت مالک آن، روش کار و ایده‌ی رسانه‌های اجتماعی مبتنی بر پیام‌هایی است که باید کمتر از 140 کاراکتر باقی بمانند. با این حال، از منظری انسان‌شناختی، اگر بپرسیم که توییتر حقیقتا چیست، فکر کردن به میلیون‌ها توییت، ژانرهای نمونه، تفاوت‌های منطقه‌ای و پیامدهای اجتماعی و عاطفی آن برای کاربران منطقی‌تر است.

در حالی که رسانه‌های اجتماعی فرصت‌های زیادی را برای مشارکت و توانمند سازی شخصی، حرفه‌ای و فرهنگی فراهم می‌سازند، شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد زنان و دختران در این فضاها، به دلیل زن‌ ستیزی آنلاین، در محرومیت هستند. این محرومیت منجر به تاثیراتی مستقیم از نظر سلامت روانی و رفاه می‌شود. همچنین تاثیراتی اجتماعی دارد که مشارکت و مزایایی را که آن‌ها می‌توانند به صورت آنلاین به آن‌ها دسترسی داشته باشند، محدود می‌کند.