توجه به ماهیت فردگرایی دست کم از عصر رمانتیسیسم، تعادلی میان ترس از اینکه امکان دارد که بهای مشارکت روزافزون اجتماعی ما گسترش یابد و به عنوان پروژهای در زندگی میل به پرورش آن وجود داشته باشد، یک محور اصلی در تفکر غربی بوده است. تقریباً تمام شخصیتهای بنیانگذار علوم اجتماعی حرکت عمومی به سمت فردگرایی در جهان غرب را مسلم میدانستند.