ترجمه مقاله

من به عنوان فردی صاحب کسب‌وکار، اغلب در تلاش هستم تا بفهمم چگونه می‌توانیم افراد را به اتخاذ تصمیمات خاصی ترغیب کنیم. از طریق محصولات و خدمات خود از چه استراتژی‌های دیگری می‌توانیم برای جذب و نگه‌داشتن مشتریان استفاده کنیم؟

برای تصمیم‌گیری دربارۀ افراد براساس داده‌های شخصی‌شان یا گرفتنِ تصمیماتی که بر زندگی شخصی افراد تأثیر می‌گذارند، اغلب از هوش مصنوعی استفاده می‌شود. برای مثال، امروزه به ‌طور فزاینده‌ای برای تصمیم گیری‌های مربوط به استخدام‌های کاری از هوش مصنوعی استفاده می‌شود؛ از ارزیابی رزومه‌ها گرفته تا تجزیه‌ و تحلیل مصاحبه‌های ویدئویی.

هوش مصنوعی از طریق استنباط ‌کردن دربارۀ افراد، بر حریم خصوصی تأثیر می‌گذارد. استنباط به‌ واسطۀ پدیده‌ای رخ می‌دهد که آن را «اثر تجمیع» می‌نامم. این پدیده بیانگر این حقیقت است که واقعیت‌هایی که می‌توان با اتصال انبوهی از قطعات کوچک داده‌های شخصی آشکار کرد، بسیار بیشتر از چیزی است که هریک از قطعات به ‌طور جداگانه قابلیت ارائۀ آن را می‌داشتند.

هوش مصنوعی، با خود جمع‌آوری حجم بی‌سابقه‌ای از داده را به ارمغان آورده ‌است.داده‌های شخصی عمدتاً به دو روش برای هوش مصنوعی جمع‌آوری می‌شوند: از طریق جمع‌آوری بدون رضایت داده از سطح اینترنت یا به ‌واسطۀ تغییر کاربری داده‌های مشتری یا کاربر.

در این بخش، یک نقشۀ راه نظارتی برای هوش‌مصنوعی و حریم خصوصی به دست خواهم داد و در این باره بحث خواهم کرد که قانون حریم خصوصی باید چگونه دگرگون و سازگار شود تا از عهدۀ رسیدگی به مشکلات حریم خصوصی ناشی از هوش‌مصنوعی برآید.

زمانی که هنر و علم در ظاهری فریبنده یکدیگر را ملاقات می‌کنند و ماشین‌ها ذهنی از آنِ خودشان را به کار می‌گیرند، قلب‌ها و دیدگان ما را ترسی فرامی‌گیرد که مبادا حریم خصوصی، که زمانی گرامی داشته می‌شد، از میان برود.