ترجمه مقاله

مفهوم ظهور به عنوان یک پدیده کلیدی در طراحی، به فرایندی اشاره دارد که در آن از طریق تعامل میان اجزا، ویژگی‌ها، ساختارها یا رفتارهای جدید شکل می‌گیرد. این مفهوم از جنبه‌های مختلفی مانند درک فردی و تعاملات اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است. در طراحی، ظهور زمانی اتفاق می‌افتد که تغییرات غیرمنتظره‌ای در فرایند طراحی به وقوع می‌پیوندد، تغییراتی که غالباً فراتر از مجموع اجزای موجود هستند. این پدیده در فعالیت‌های طراحی خلاقانه نقشی مؤثر دارد و از کشف فرم‌های نوین تا ایجاد روابط پیچیده‌تر در مدل‌ها و سیستم‌های طراحی را در بر می‌گیرد.

مقاله به بررسی ادغام هوش مصنوعی مولد، به ویژه ChatGPT، در فرآیند تفکر طراحی (Design Thinking) می‌پردازد و پتانسیل و محدودیت‌های آن را در عمل مشاوره ارزیابی می‌کند. این تحقیق با توسعه یک اپلیکیشن که از فناوری‌های SAP و API OpenAI استفاده می‌کند، نوع جدیدی از همکاری بین انسان و هوش مصنوعی را ممکن می‌سازد. مطالعه نشان می‌دهد که چگونه این سیستم‌ها می‌توانند جلسات تفکر طراحی را از طریق ایجاد خودکار پرسونای کاربر و داستان‌های کاربری پشتیبانی کنند.

هنگام در نظر گرفتن محرک‌های متعدد در مکانیسم‌ها و ساختارها، محرک‌ها ممکن است نسبت به یکدیگر شبیه یا متنوع باشند. طیف متنوع از محرک‌ها می‌توانند جنبه‌های مختلفی از دانش را فعال کنند و تنوع بیشتری از راه‌حل‌ها را ایجاد کند، حتی اگر اکتشاف راه‌حل به صورتی کاملا سطحی باشد. همچنین زمانی که محرک‌ها مشابه یکدیگر باشند، جنبه واحد یا محدودتر از دانش را فعال می‌کنند. بنابراین محرک‌های مشابه می‌توانند باعث شوند طراحان دسته‌های کمتری از راه‌حل‌ها را بررسی کنند، اما آن دسته‌ را عمیق‌تر بررسی کنند. بهترین حالت زمانی است که محرک‌های متنوع به روشی ساختاریافته ارائه شوند، که امکان پوشش مقوله‌های مختلف و همچنین کاوش کافی از هر دسته را فراهم می‌کنند.

ظهور هنر تولید شده توسط هوش مصنوعی باعث شده است طراحان بپرسند آیا هوش مصنوعی جایگزین آن‌ها خواهد شد. در این مقاله، نیک و گلب به وضعیت فعلی طراحی می‌پردازند، به سوالات رایج طراحان درباره ابزارهای هوش مصنوعی پاسخ می‌دهند و نکات عملی در مورد چگونگی بهره‌برداری بهینه طراحان از ابزارهای هوش مصنوعی ارائه می‌کنند.

خلاقیت به ‌طور کلی با طراحی بهتر در آموزش و اقدام مرتبط است و به ‌عنوان پیش‌نیاز اختراع و نوآوری در نظر گرفته می‌شود. این امر محققان طراحی را به انجام بسیاری از مطالعات تجربی در زمینه خلاقیت ترغیب کرده است. به ‌ویژه، تعدادی از این مطالعات بر استفاده از منابع بیرونی الهام بخش به عنوان محرکی برای مرحله تولید ایده در فرآیند طراحی تمرکز داشته‌اند. این محرک‌های خارجی به فرآیند طراحی معرفی شدند و به طراحان کمک می‌کنند تا به ایده‌های جدیدی دست پیدا کنند. با این حال، زمانی که طراحان از نمونه‌ راه‌حل‌های مسأله‌ای که در حال بررسی آن هستند مواجه می‌شوند، ممکن است این امر بر فرآیند خلاقانه آن‌ها تأثیر منفی بگذارد که به آن “فیکسیشن طراحی” می‌گویند.

در این مقاله، به تحلیل کشمکش‌ها بر سر هنجارها و نهادها در حوزۀ حکمرانی اینترنت پرداختیم. ورای کثرت مسائل به ‌ظاهر نامرتبط، یک کشمکش اصلی میان دو دیدگاه اساساً متفاوت وجود دارد؛ دو دیدگاهی که هر یک از مقاصد اجتماعی، ساختارهای نهادی و هنجارهای مشخصِ متفاوتی برخوردارند. از آن‌جا که به‌ طور کلی حکمرانی اینترنت چندان تمام‌وکمال در قالب قوانین در نیامده است، این کشمکش به ‌ندرت تقابل هنجارهای حقوقی از اردوگاه‌های تثبیت‌شدۀ قدرت را دربرمی‌گیرد. در عوض، در بسیاری از موارد همچنان مشخص نیست که کدام هنجارها بر کدام مسائل مرتبط با حکمرانی اینترنت اِعمال می‌شوند.

این مقاله به بررسی جامع همکاری بین تفکر طراحی و هوش مصنوعی (AI) و تأثیرات گسترده آن بر صنعت طراحی و نوآوری می‌پردازد. هدف اصلی، درک چگونگی پیشرفت فرآیند طراحی توسط فناوری‌های AI، تشویق نوآوری و ایجاد راه‌حل‌های شخصی‌سازی شده و کاربرمحور است.

در کنفرانس جهانی ارتباطات راه دور بین‌المللی (WCIT-12) در سال 2012، کشورهای عضو اتحادیۀ بین‌المللی ارتباطات راه دور (ITU) خواستار اصلاح معاهدۀ مقررات ارتباطات راه دور بین‌المللی (ITRs) بودند. این معاهده که در سال 1988 منعقد شده بود، برای مواجهه با تهدیدهای فزایندۀ مرتبط با جرایم سایبری، جنگ سایبری و جاسوسی سایبری عموماً منسوخ و نامناسب تلقی می‌شد. معاعدۀ ITRs اصول کلی مربوط به تأمین و عملیات سرویس‌های ارتباطات راه دور بین‌المللی را مقرر می‌کرد و ابزارهای نقل‌وانتقال بین‌المللی زیربنایی لازم برای ارائۀ این سرویس‌ها را معین می‌کرد.

در چشم‌انداز کسب و کار دیجیتال امروزی که به سرعت در حال تحول است، دستیابی به پیشرفت‌های معنادار نیازمند فراتر رفتن از گام‌های تدریجی است و این امر به تحولی جامع نیاز دارد. آینده‌ای که در آن کارایی‌های عملیاتی به طور یکپارچه بهینه‌سازی می‌شوند، وظایف روزمره خودکار می‌شوند و هوش مصنوعی به بینش‌های عمیق و راه‌حل‌های نوآورانه دامن می‌زند، نه تنها قابل تصور است بلکه به طور فعال دنبال می‌شود.

اولین کشمکش عمده در نخستین اجلاس جهانی جامعۀ اطلاعاتی (WSIS) رخ داد؛ اجلاسی که به ‌طور رسمی در سال 2003 در اتحادیۀ بین‌المللی ارتباطات راه دور (ITU) در ژنو آغاز شد و در سال 2005 در تونس ادامه یافت. پس از فروپاشی حباب دات‌کام طی سال‌های 2000 تا 2002، بیش‌ازپیش تصدیق شد که یک «خلاء نظارتی» وجود دارد و باید پُر شود. طی جلسات مقدماتی این کنفرانس، توسعۀ هنجارها و اصول نظارتی و همچنین تعریف «حکمرانی اینترنت» به هدفی محوری بدل گشت و یک گروه کاری در زمینۀ حکمرانی اینترنت تشکیل شد.