Blog

فوکو، فیلسوف قدرت است و برای او قدرت ماهیت و ذاتی ندارد. قدرت نزد فوکو سیال است و نمی‌توان از چیستی آن سوال کرد. برابر آن‌ چیزی که او برای ما به جا گذاشته، فوکو به جای پرسش‌های ذات و واحد، از کثرت‌ها، تفاوت‌ها و چگونگی قدرت در اشکال مختلف آن از جمله حکومت‌مندی سخن می‌گوید. انواع گوناگون قدرت نمی‌توانند به یک ذات واحد و مشترک فروکاسته شوند؛ بلکه هرکدام نوع مجردی از قدرت‌اند که در هر تکرار تفاوتی تولید می‌کنند.

اصطلاح «حکمرانی خوب» به مجموعه‌ای از آرمان‌ها در زمینه سیاست‌گذاری، تنظیم مقررات و رویه‌ها و اجرای سیاست‌ها اشاره دارد که به حوزه‌هایی چون مشارکت اجتماعی بیشتر، پاسخگویی بهتر، تقویت حکومت قانون و حمایت از حقوق بشر می‌پردازند. این اصطلاح در دهه 1980 و پس از جنبش «مدیریت عمومی جدید» در اروپا و آمریکای شمالی که سعی داشت فرایندهای فراهم کردن خدمات بخش عمومی را بهبود بخشد، مطرح شد.

همان‌طور که می‌توان انتظار داشت، علاقه‌ی قابل‌توجهی به ظرفیت اینترنت و رسانه‌های اجتماعی برای ایجاد تغییرات اجتماعی در مقیاس گسترده وجود دارد. با این حال، این پرسش که آیا دسترسی به اینترنت و رسانه‌های اجتماعی وضعیت بد محروم‌ترین مناطق جهان را بهبود بخشیده‌اند یا نابرابری‌ها را تشدید کرده‌اند و همچنان ادامه دارد و برطرف نشده است.

در این فصل تاثیراتی را که رسانه‌های اجتماعی بر روابط جنسیتی، هنجارهای جنسیتی و هویت‌ها در سراسر پایگاه‌های میدانی خود داشته‌اند، بررسی خواهیم کرد. بر اساس جنسیت، ما به تفاوت‌های اجتماعی و فرهنگی میان زنانگی و مردانگی اشاره می‌کنیم که توسط عوامل بی‌شماری، از جمله استفاده از فناوری و رسانه‌های دیجیتال شکل گرفته است.

با افزایش محبوبیت رسانه‌های اجتماعی و فراگیر شدن آن در سراسر جهان، این تصور وجود دارد که نسل جدیدی از «بومیان دیجیتال» وجود دارد که در عصر دیجیتال متولد شده و رشد کرده‌اند. به‌ نظر می‌رسد که رسانه‌های اجتماعی بدل به زمینه‌ای در حال رشد برای بسیاری از روابط روزمره‌ی آنان شوند. به عنوان نتیجه، بسیاری از کشورهای جهان در تلاش برای درک این پدیده‌ی جدید و تاثیر آن هستند. به طور دقیق به این دلیل که رسانه‌های اجتماعی در حال حاضر در زندگی جوانان بسیار جای گرفته است، اضطرابی در حال افزایش است که این رسانه‌ها جایگزین تعاملات و روابط آفلاین هستند.

رسانه‌های اجتماعی و تجارت الکترونیک در چندین پایگاه میدانی، به طور کلی به عنوان ابزاری امیدوارکننده برای توسعه‌ی مشاغل محلی در مقیاس کوچک در نظر گرفته می‌شوند.

حاکمیت سرزمینی (sovereignty) به اقتدار انحصاری یک دولت درون قلمرو آن اشاره دارد. حاکمیت سرزمینی نوعی مشروعیت را برای این اقتدار فراهم می‌آورد به این معنا که فرد یا دولتی که دارای حاکمیت سرزمینی است می‌تواند درون مرزهای خود قوانینی را وضع کند یا احکامی را صادر کند و آن‌ها را به اجرا در آورد.