دیزاین

ایده‌پردازی یکی از مراحل اساسی و حیاتی در فرآیند تفکر طراحی است که هدف آن ایجاد، ارزیابی و گسترش ایده‌های متنوع برای حل یک مسئله طراحانه است. این مرحله به ‌عنوان حلقه‌ای میان فازهای همدلی و نمونه‌سازی عمل می‌کند و تمرکز اصلی آن بر یافتن راه‌حل‌هایی خلاقانه، کاربردی و متناسب با نیازهای انسانی است. در این مسیر، روایت نقش یک ابزار قدرتمند را برای سازماندهی ایده‌ها و تفسیر بهتر مسائل ایفا می‌کند. هوش مصنوعی می‌تواند در فرآیند ایده‌پردازی از روایت به‌عنوان یک محرک خلاقیت استفاده کند، ایده‌ها را بسط داده و سناریوهای غنی‌تری خلق کند. هنگامی که روایت باهوش مصنوعی ترکیب می‌شود، ظرفیت تولید ایده‌های مرتبط و معنادار افزایش یافته و امکان بررسی و ارزیابی راه‌حل‌ها از جنبه‌های گوناگون فراهم می‌شود.

داستان‌پردازی همدلانه رویکردی در طراحی است که با تمرکز بر درک احساسات، نیازها و ارزش‌های کاربران، تجربه‌هایی معنادار و انسانی ایجاد می‌کند. با ظهور هوش مصنوعی (AI)، این فرآیند به شیوه‌ای جدید قادر است داده‌ها را تجزیه ‌و تحلیل کند، الگوهای رفتاری را شناسایی کند و روایت‌هایی پویا، شخصی‌سازی‌شده و مرتبط با کاربران خلق کند. این امر در فاز همدلی که نخستین فاز تفکر طراحی است.

تفکر طراحی  (Design Thinking) به عنوان یک رویکرد خلاقانه و انسان‌محور برای حل مسائل پیچیده، به ویژه در زمینه طراحی محصولات و خدمات، شناخته شده است. این فرآیند شامل پنج مرحله اصلی است که مرحله اول آن، همدلی (Empathize)، اهمیت ویژه‌ای دارد. در این مرحله، طراحان باید به درک عمیق‌تری از تجربیات، احساسات و نیازهای کاربران دست یابند. با پیشرفت‌های اخیر در زمینه هوش مصنوعی (AI)، این فناوری می‌تواند به طرز چشم‌گیری به بهبود فرآیند همدلی کمک کند. در این مقاله، به بررسی نقش هوش مصنوعی در مرحله همدلی تفکر طراحی می‌پردازیم و مزایای آن را تحلیل می‌کنیم.

در عصر کنونی که هوش مصنوعی و فناوری‌های پیشرفته به سرعت در حال تغییر شیوه‌های زندگی، کار و ارتباطات ما هستند، طراحی مبتنی بر روایت به عنوان یک رویکرد ضروری و تاثیرگذار ظاهر شده است. در جهانی که تصمیم‌گیری‌ها به طور فزاینده‌ای مبتنی بر داده‌ها، الگوریتم‌ها و تحلیل‌های ماشینی است، روایت‌ها می‌توانند شکاف میان فناوری و احساسات و تعاملات انسانی را پر کنند. آن‌ها نه تنها ابزارهایی برای انتقال اطلاعات هستند، بلکه به ما کمک می‌کنند تا معنا، ارزش‌ها و احساسات را در مرکز طراحی‌های خود قرار دهیم.

اقدامات ما به محیط ما بستگی دارد (مثلاً یک بطری بزرگ و وسوسه‌انگیز از آب‌ پرتقال جلوی من است و احتمالاً جلوی شما نیست)، نیازها و خواسته‌های ما (من تشنه‌ام)، تجربیات قبلی ما (معمولاً از آب‌پرتقال خوشم می‌آید)، و عوامل بسیاری دیگر. اما هیچ فرمول جادویی‌ای وجود ندارد که بگوید اگر A، B و C را انجام دهید، مردم همان عملی را که می‌خواهید انجام دهند، حتی اگر خودشان هم نخواهند، انجام خواهند داد. ما همگی افراد منحصربه‌فردی هستیم که در محیط‌هایی کاملاً متفاوت زندگی می‌کنیم و فرآیند تصمیم‌گیری ما پیچیده، بی‌نظم و پر از شگفتی است.

برای ایجاد فوریت، محصولات می‌توانند از محتوای حساس به زمان مشابه اخبار استفاده کنند که به طور ذاتی به ‌موقع اقدام را تشویق کند (در محصولاتی که محتوا محور است این امر به ‌شدت مفید است). در مواردی مانند فیس‌بوک نیز با ارائه آخرین اخبار درباره دوستانتان بر فوریت تأکید می‌شود تا با استفاده از تعهدات پیشین یا استفاده از تاریخ‌های مشخص برای اقدامات برنامه‌ریزی‌شده، ضرورت اقدام و استفاده از محصول را یادآور شود.

مفهوم ظهور به عنوان یک پدیده کلیدی در طراحی، به فرایندی اشاره دارد که در آن از طریق تعامل میان اجزا، ویژگی‌ها، ساختارها یا رفتارهای جدید شکل می‌گیرد. این مفهوم از جنبه‌های مختلفی مانند درک فردی و تعاملات اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است. در طراحی، ظهور زمانی اتفاق می‌افتد که تغییرات غیرمنتظره‌ای در فرایند طراحی به وقوع می‌پیوندد، تغییراتی که غالباً فراتر از مجموع اجزای موجود هستند. این پدیده در فعالیت‌های طراحی خلاقانه نقشی مؤثر دارد و از کشف فرم‌های نوین تا ایجاد روابط پیچیده‌تر در مدل‌ها و سیستم‌های طراحی را در بر می‌گیرد.