حقوق و تنظیم‌گری

پیش از آن‌که وارد تعریف حقوقی دروازه‌بانان دیجیتال در قانون بازارهای دیجیتال اتحادیه اروپا شویم، می‌بایست مقدماتی را در خصوص سازوکارهای اقتصادی رقابت در بازارهای دو یا چند جانبه – که دروازه‌بانان دیجیتال در آن‌ها فعالیت می‌کنند – بیان کنیم. آن‌چه که این بازارها را از سایر بازارها متمایز می‌کند وجود آثار شبکه‌ای مستقیم و غیرمستقیم است.

شبکه‌های اجتماعی با فراهم کردن ابزارهای نوین، فرصت‌های بی‌شماری را برای بسیج کردن طبقه ناراضی و جوان در کشورهایی مانند مصر، تونس و لیبی فراهم کردند. در این پلتفرم‌ها، به دور از چشم دولت‌هایی که تا پیش از این به جزئی‌ترین و خصوصی‌ترین مراودات شهروندان خود دسترسی داشتند، شرایط جدیدی برای اعتراض هماهنگ و دسته‌جمعی شکل گرفت.

در جریان حمله اخیر اسرائیل به ایران، دسترسی کاربران ایرانی به اینترنت بین‌المللی در طی دو موج محدود شد و تقریبا در اوج حملات، این قطعی تا سه روز ادامه داشت. وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات قطعی اینترنت را اقدامی ضروری و موقتی در راستای شرایط خاص کشور توصیف کرد و آن را برای پیشگیری از حملات سایبری به زیرساخت‌های ارتباطی کشور ضروری دانست.کاربران ایرانی ساکن در خارج کشور که در اوج بحران با قطع دسترسی به اینترنت از خانواده‌های خود در ایران خبری نداشتند، این اقدام را محکوم کردند و در راستای اجرای محدودیت بر آزادی‌های بنیادین و اساسی کاربران قلمداد کردند. پس از آتش‌بس و بر اساس داده‌های ترافیک بین‌المللی، دسترسی اینترنت در ایران تا روز ۲۵ ژوئن به حالت عادی بازگشت.

نظیم‌گری (رگولاتوری)[1] به معنای نظم بخشیدن است؛ نظمی که اساسِ فعالیت کاربران در فضای مجازی و آن دسته از مناسبات ارتباطات جمعی نظیر آزادی‌های مدنی، مبادلات آزاد، روابط انسانی و البته مصالح و نیازهای جامعه است. مبنای تنظیم‌گری به معنای واقع کلمه، نظارت قانونی است؛ این‌ها همه در مقابل فیلترینگ است که با نگاهی سلبی و تنها در فقدان تنظیم‌گری مناسب و در بستر حکمرانی متمرکز و البته ناکارآمد، رخ می‌نماید!

هیچ اغراق نیست که بگوییم بدون اینترنت زندگی ما بی هیچ قید و شرطی مختل می‌شود. در دنیایی زندگی می‌کنیم که دسترسی به اینترنت از جمله حیاتی‌ترین بایسته‌ها برای ماست. ورود استارلینک به ایران و امکان برخورداری از اینترنتی بدون نظارت دولت، جدا از این که پرسش از سرنوشت این فناوری و نحوهٔ پاسخ دولت به آن را بر می‌انگیزد، پرده از مسئله‌ای بنیادین بر می‌دارد که مربوط به ماهیت دولت و بایسته‌های رابطهٔ وی با شهروندانش است.

به طور کلی زمانی که صحبت از حقوق به میان می‌آید، می‌دانیم که حقوق و به صورت جزئی‌تر حق در خلاء به وجود نمی‌آید. حقوق وابسته به امری انسانی است و در ساحت انسان و به تبع آن، در نهادهای انسانی بروز پیدا می‌کند و در هر لحظه در مختصاتی خاص تولید و بازتولید می‌شود.

هوش مصنوعی به عنوان یک پدیده‌ی به اصطلاح نوظهور، تاریخچه‌ای بسیار طولانی دارد.
هوش مصنوعی، سیر و روند تاریخی پرفراز و نشیبی را طی نموده است تا از اولین ماشین تورینگ(به عنوان دریچه‌ی ورود به دنیای شگفت‌انگیز رایانه‌ای)، تا شبکه‌های عصبی امروزی را طی نماید.