حکمرانی

سیاست‌گذاری شواهد محور به معنی تحلیل داده‌های تجربی است که از این تحلیل در طراحی، بازبینی و تثبیت سیاست‌های موثر استفاده می‌شود. این نوع سیاست‌گذاری اولین بار در سیاست‌گذاری حوزه سلامت در کشور بریتانیا ظهور کرد. در آن‌جا سیاست گذاران نگران این بودند که تجویز عمومی داروها بر اساس شواهد ناشی از آزمایش‌های معتبر نظیر کارآزمایی تصادفی کنترل شده نبوده است و این امر ممکن است تبعات ناگواری داشته باشد.

شاخص‌های حکمرانی سنجه‌هایی هستند که توانایی یک حکومت را در امر حکمرانی توصیف و ارزیابی می‌کنند. برای سنجش حکمرانی باید آن را به اجزایی شکست و عملکرد هر جزء را بررسی کرد. به عبارتی باید طوری به حکمرانی نگاه کرد که قابل سنجش و ارزیابی باشد. از این رو در این نگاه حکمرانی یعنی سازوکارهای حکمرانی که از آن به فرایند تعبیر می‌شود و نتایج کیفی که از این فرایندها حاصل می‌شود. پس حکمرانی یعنی فرایندها و نتایج.

حکمرانی تعاملی نوعی مدل حکمرانی است که در آن طراحی و اجرای سیاست‌ها با مشارکت همه بازیگران، اعم از بازیگران غیردولتی و کم‌تر شناخته شده انجام می‌شود. به طور معمول بازیگران دولتی و بازیگران قدیمی و شناخته شده در فرایند سیاست‌گذاری نقش دارند. هنر حکمرانی تعاملی این است که بازیگرانی که نقش کمرنگی دارند یا دیده نمی‌شوند، مشارکت داده شوند.

چرخه سیاستی مراحل تشکیل‌دهنده یک سیاست خاص را در بر می‌گیرد. استفاده از عنوان چرخه یا cycle بدین جهت است که مرحله نهایی لزوما پایان کار نیست، و ممکن است یک فرایند سیاست‌گذاری جدید و بهتر از مرحله نهایی سیاست‌گذاری قبلی آغاز شود.

بازار فضایی انتزاعی است که در آن، تامین‌کنندگان کالاها و خدمات خود را به قیمت تعادلی به مصرف‌کنندگان می‌فروشند. قیمت تعادلی از مبلغی که مصرف‌کنندگان برای دستیابی به کالا یا خدمات حاضر به پرداخت آن‌اند و هزینه تولید برای مصرف‌کنندگان نشأت می‌گیرد.

سلسله‌مراتب‌ها یکی از اشکال اصلی حکمرانی به شمار می‌روند. سلسله‌مراتب معادلی برای واژه hierarchy است. این اصطلاح از دو واژه یونانی hieros و archein گرفته شده است. این دو واژه به ترتیب به معنای «مقدس» و «حکومت کردن اند. بدین ترتیب، hierarchy به صورت تحت‌اللفظی بیانگر نوعی حکمرانی مقدس است. در قرون مسیحی آغازین، از این اصطلاح برای اشاره به سلسله‌مراتب فرشتگان استفاده می‌شد و سپس، این واژه برای اشاره به ساختار کلیسای مسیحی به کار رفت.

زیست‌قدرت و در کنار آن زیست‌سیاست، مفهومی است که فوکو از آن برای تحلیل و تشریح حکمرانی مدرن در برابر حکمرانی سنتی استفاده می‌کند. مفهومی که بتوان در فهم چیستی چندگانه حکمرانی از آن یاری جست.