طراحی رفتاری

این مقاله به بررسی جامع همکاری بین تفکر طراحی و هوش مصنوعی (AI) و تأثیرات گسترده آن بر صنعت طراحی و نوآوری می‌پردازد. هدف اصلی، درک چگونگی پیشرفت فرآیند طراحی توسط فناوری‌های AI، تشویق نوآوری و ایجاد راه‌حل‌های شخصی‌سازی شده و کاربرمحور است.

در سال 2008، اقتصاددان رفتاری ریچارد تالر و دانشمند حقوق کاس سانستین کتابی منتشر کردند که در آن رویکرد جدیدی برای سیاست‌گذاری عمومی بر اساس مفهوم «تلنگر»(NUDGE) پیشنهاد کردند. به طور کلی، یک تلنگر مداخله‌ای است که تصمیمات مردم را با تأثیرگذاری بر تعصبات شناختی آن‌ها هدایت می‌کند. مفهوم تلنگر بحث‌های گسترده‌ای را در رشته‌های مختلف به وجود آورد و مورد استقبال بسیاری از سیاست‌گذاران در سرتاسر جهان قرار گرفت. تلنگرها می‌توانند به عنوان جایگزینی برای سیاست‌های استاندارد تلقی شوند. در واقع می‌توان از تلنگرها برای افزایش طراحی و اثربخشی سیاست‌های استاندارد استفاده کرد تا به سیاست‌های «ترکیبی» دست یافت.

بسیاری از رفتارهای انسانی در تصمیم‌گیری دخیل هستند، بنابراین درک و تأثیرگذاری فرآیندهای تصمیم‌گیری می‌تواند جزء مهمی در طراحی مبتنی بر رفتار باشد. بررسی نقش سوگیری‌ها در تصمیم‌گیری‌ها غیر قابل انکار است بنابراین طراحان می‌توانند با شناسایی و بهره‌برداری از سوگیری‌ها و درک بهتر شرایط، تصمیم‌گیری‌ها طراحی ترغیبی را به سمت و سویی  بهینه هدایت کرد.

پس از تعیین دو فیلتر در زمینه خلاقیت یعنی : اصالت و کارکرد. نیازها، خواسته‌ها، ترجیحات و حدس‌های ذینفعان پروژه را می‌توان به روش‌های مختلفی در قالب نیازها، داستان‌های کاربر، سناریوها، الگوهای استفاده یا صرفاً ایده‌ها در نظر گرفت. تحقیقات نشان می‌دهند که قاب‌بندی وظایف ساختاریافته‌تر و بدون ابهام منجر به طرح‌هایی می‌شود که کمتر اصیل اما بیشتر کاربردی هستند با این حال، هیچ مطالعه قبلی ثابت نکرده است که آیا این پدیده در مهندسی نرم افزار کاربرد دارد یا خیر؟