تلنگر

مناسب‌سازی (Task Adaptation) یکی از اصول کلیدی در جعبه ابزار تلنگر (Nudge) و طراحی برای تغییر رفتار است که با تطبیق تدریجی سطح دشواری، حجم یا نوع وظایف با شرایط و توانایی فعلی کاربر، احتمال موفقیت و تداوم رفتار مطلوب را افزایش می‌دهد. این اصل با کاهش بار شناختی، جلوگیری از احساس شکست و ایجاد مسیرهای یادگیری تدریجی، کاربران را در دستیابی به اهدافشان حمایت می‌کند. مقاله حاضر به تعریف و مبانی نظری اصل مناسب‌سازی، کاربردهای عملی آن در محصولات دیجیتال، مزایا و چالش‌های اجرایی و توصیه‌هایی برای طراحان می‌پردازد.

شبیه‌سازی (Simulation) یکی از اصول کلیدی در طراحی رفتاری و جعبه ابزار تلنگر (Nudge) است که با فراهم‌کردن محیط‌های آزمایشی و تجربه‌های مجازی، کاربران را برای مواجهه با موقعیت‌های واقعی آماده می‌کند. این اصل به طراحان کمک می‌کند تا با کاهش ریسک، ابهام و اضطراب کاربران، مسیر یادگیری و تصمیم‌گیری را تسهیل کنند. مقاله حاضر به بررسی مفهوم شبیه‌سازی، جایگاه آن در مدل‌های رفتاری معاصر، کاربردهای عملی در محصولات دیجیتال، مزایا و چالش‌های اجرایی این اصل می‌پردازد و نمونه‌هایی از موفقیت آن در تغییر رفتار کاربران ارائه می‌دهد.

خودنظارتی (Self-Monitoring) یکی از اصول کلیدی در طراحی مبتنی بر تلنگر است که با ارائه ابزارهایی برای ردیابی پیشرفت، انگیزه کاربران را برای ادامه فعالیت افزایش می‌دهد. این اصل به کاربران کمک می‌کند تا رفتار خود را مشاهده کرده و تغییرات مثبت را در طول زمان دنبال کنند. این مقاله به بررسی مفهوم خودنظارتی، کاربردهای عملی آن در محصولات دیجیتال، مزایا و چالش‌های این اصل می‌پردازد و نمونه‌هایی از موفقیت آن در تغییر رفتار کاربران ارائه می‌دهد.

شخصی‌سازی (Personalization) یکی از اصول کلیدی در طراحی مبتنی بر تلنگر است که با تنظیم تجربه کاربری بر اساس نیازها و ترجیحات فردی، تعامل کاربران با محصولات دیجیتال را بهبود می‌بخشد. این مقاله به بررسی مفهوم شخصی‌سازی، جایگاه آن در طراحی ترغیبی، کاربردهای عملی در محصولات دیجیتال و مزایا و چالش‌های آن می‌پردازد. همچنین، نمونه‌هایی از تأثیر شخصی‌سازی در بهبود تجربه کاربری ارائه می‌شود.

طراحی مبتنی بر تلنگر (Nudge Design) با هدف تغییر رفتار کاربران از طریق تغییرات ظریف در محیط یا فرآیندها شناخته می‌شود. یکی از اصول کلیدی این رویکرد، «نقب زدن» است که با هدایت مرحله به مرحله کاربران، آن‌ها را به سمت رفتار مطلوب سوق می‌دهد. این مقاله به بررسی مفهوم نقب زدن، مبانی نظری آن، کاربردهای عملی در محصولات دیجیتال و مزایا و چالش‌های این اصل می‌پردازد.

طراحی مبتنی بر تلنگر (Nudge Design) یکی از رویکردهای نوین در تغییر رفتار کاربران است که با استفاده از تغییرات ظریف در محیط یا فرآیندها، رفتار مطلوب را تسهیل می‌کند. یکی از اصول کلیدی این رویکرد، «کاستن» (Reduction) است که با کاهش اصطکاک شناختی و فیزیکی، کاربران را به انجام رفتارهای هدفمند ترغیب می‌کند. این مقاله به بررسی مبانی نظری اصل کاستن، کاربرد آن در طراحی محصولات دیجیتال، مزایا و چالش‌های آن می‌پردازد و نمونه‌هایی از تأثیر این اصل در پیام‌رسان‌ها و سایر محصولات دیجیتال ارائه می‌دهد.

طراحی مبتنی بر تلنگر (Nudge Design) یکی از رویکردهای نوین تغییر رفتار است که با ایجاد تغییرات ظریف در محیط یا فرآیندها، کاربران را به سمت رفتار مطلوب هدایت می‌کند. یکی از دسته‌بندی‌های کلیدی در این رویکرد، پشتیبانی از وظایف اولیه (Primary Task Support) است که بر ساده‌سازی تعاملات کاربران با سیستم‌ها تمرکز دارد. این مقاله به بررسی مفهوم پشتیبانی از وظایف اولیه، جایگاه آن در طراحی مبتنی بر تلنگر، و کاربردهای عملی آن در محصولات دیجیتال می‌پردازد.

تیم بینش‌های رفتاری (BIT) از سال ۲۰۱۸ در فرانسه بر روی مجموعه‌ای متنوع از پروژه‌ها کار کرده است. این همکاری در ابتدا از طریق توافق‌نامه چارچوبی با اداره بین‌وزارتی تحول عمومی (DTP) آغاز شد و در پاسخ به گسترش فعالیت‌های تیم در فرانسه در سال ۲۰۲۰، دفتر دائمی خود را در پاریس افتتاح کرد. این دفتر اولین دفتر دائمی در اروپا بود که با یک تیم اصلی از مشاوران که از لندن به پاریس منتقل شدند و شروع به کار کردند. بنابراین دفتر BIT در فرانسه با هدف گسترش اثرگذاری اجتماعی، اجرای پروژه‌های مبتنی بر دانش رفتاری و توسعه ظرفیت‌های محلی تأسیس شدند. این دفتر به عنوان مرکز نوآوری رفتاری، سازمان‌ها را در بهبود سیاست‌ها و خدمات عمومی یاری می‌دهد.

تیم بینش‌های رفتاری  در سال ۲۰۱۰ در درون دولت بریتانیا تأسیس شد و نخستین نهاد رسمی در سطح جهانی بود که به طور تخصصی مأمور شد درک بهتری از رفتار انسان را در سیاست‌گذاری، برنامه‌ها و محصولات عمومی ادغام کند. در آن زمان، تیمی هفت نفره با استفاده از رویکرد علوم رفتاری، به مسائلی مانند: پرداخت به موقع مالیات‌ها و کمک به افراد برای یافتن شغل پرداختند. اما تنها به فرضیه‌ها اکتفا نشد؛ بلکه آزمایش‌های میدانی در مقیاس وسیع طراحی شد تا تأثیر این مداخلات به صورت تجربی ارزیابی شود و نتایج به صورت گسترده به اشتراک گذاشته شد. با تکرار آزمون‌ها، واحد تلنگر شروع به ایجاد شواهدی تجربی کرد که نشان می‌داد علوم رفتاری در حوزه‌های گوناگون چگونه می‌توانند مؤثر باشند.

در سال‌های اخیر، استفاده از علوم رفتاری در سیاست‌گذاری عمومی به طور چشمگیری افزایش یافته است. واحدهایی که به «واحدهای تلنگر» یا «واحدهای بینش‌های رفتاری» معروف‌اند، با بهره‌گیری از مطالعات رفتاری، روان‌شناسی، اقتصاد رفتاری و علوم اجتماعی، به دولت‌ها و ارگان‌های عمومی کمک می‌کنند تا تصمیمات و خدمات خود را بهتر و انسانی‌تر ارائه دهند. تاریخ ایجاد این واحدها به اواخر دهه ۲۰۰۰ برمی‌گردد. در سال ۲۰۰۹، دولت ایالات متحده کَس سانستین را منصوب کرد تا اصلاحات رفتار محور در قوانین ارائه دهد. سپس در سال ۲۰۱۰، بریتانیا نخستین «واحد بینش‌های رفتاری» را تشکیل داد. این واحد سریعاً مورد توجه جهانی قرار گرفت و کشورهایی مانند استرالیا، کانادا، آلمان و دیگران نیز تجربیات مشابهی را آغاز کردند.