بحران

ما پرده‌ای تاریک از هوش مصنوعی را دیده‌ایم، اما هنوز ابتدای راه هستیم. تصورش هم دشوار است که وقتی این فناوری به‌طور کامل با صنایع نظامی ترکیب شود، چه اتفاقی خواهد افتاد. در آن لحظه، جنگ دیگر آن چیزی نخواهد بود که می‌شناسیم؛ چون نتیجه‌اش از پیش معلوم است.

در چنین آینده‌ای، چیزی به نام «جنگ» عملاً بی‌معنا می‌شود. هوش مصنوعی، نه صرفاً ابزار، بلکه خودِ پیروزی است. پیروزی‌ای که قطعی است، کامل است، و از پیش برنامه‌ریزی‌شده … و من تردیدی ندارم که کار روی هوش مصنوعی، به‌زودی همان سرنوشتی را پیدا می‌کند که کار بر روی بمب اتمی پیدا کرد: ممنوع، خطرناک، و تحت شدیدترین تدابیر امنیتی.

جنگ، از آن دست واژه‌هایی‌ست که به ذات، یادآور ویرانی، بی‌ثباتی و از بین رفتن نظم است. در این فضا، شاید نتوان از فناوری انتظار معجزه داشت، اما می‌توان به آن به چشم ابزاری نگاه کرد که در برخی موقعیت‌ها، گرهی باز می‌کند یا مسیری تازه نشان می‌دهد.
بلاکچین، یکی از این ابزارهاست.
هرچند اغلب با رمزارزها و تراکنش‌های مالی شناخته می‌شود، اما در موقعیت‌های بحرانی، می‌تواند ظرفیت‌هایی فراتر از انتظار داشته باشد. از ثبت هویت گرفته تا توزیع کمک‌های بشردوستانه، از مدیریت اطلاعات گرفته تا ایجاد اعتماد دیجیتال؛ بلاکچین می‌تواند – با فرض شرایط مناسب – نقشی مهم ایفا کند.