اندیشکدهها «نهادهای پژوهش، تحلیل و درگیرسازیِ سیاست عمومیاند که میان دانش (آکادمی) و قدرت (سیاستگذار) پل میزنند» (McGann, 2019, p. 15)؛ درباره نقش «پل» آنها طیفی از الگوهای سازمانی دارند: دانشگاهی، دولتی، مستقل، حامیمحور و حتی کنشگرِ ماموریتمحور؛ طیفی که از پژوهشهای بیطرف تا فعالیتهای خطمشیمحورِ صریح امتداد مییابد (McGann, 2019, pp. 57). بروندادِ اصلی اندیشکده، «دانشِ قابلمصرفِ سیاست» است: یادداشت سیاستی، سناریو، گزینهها و پیامهای ارتباطیِ مبتنی بر شواهد برای مخاطبان اجرایی، تقنینی و عمومی؛ درحالیکه برونداد کلاسیک پژوهشگاه/پژوهشکده مقاله یا کتاب داوریشده و توسعه روشها و نظریهها است. (OECD, 2015, p. 44)