طراحی موقعیت‌مند

ایده‌پردازی یکی از مراحل اساسی و حیاتی در فرآیند تفکر طراحی است که هدف آن ایجاد، ارزیابی و گسترش ایده‌های متنوع برای حل یک مسئله طراحانه است. این مرحله به ‌عنوان حلقه‌ای میان فازهای همدلی و نمونه‌سازی عمل می‌کند و تمرکز اصلی آن بر یافتن راه‌حل‌هایی خلاقانه، کاربردی و متناسب با نیازهای انسانی است. در این مسیر، روایت نقش یک ابزار قدرتمند را برای سازماندهی ایده‌ها و تفسیر بهتر مسائل ایفا می‌کند. هوش مصنوعی می‌تواند در فرآیند ایده‌پردازی از روایت به‌عنوان یک محرک خلاقیت استفاده کند، ایده‌ها را بسط داده و سناریوهای غنی‌تری خلق کند. هنگامی که روایت باهوش مصنوعی ترکیب می‌شود، ظرفیت تولید ایده‌های مرتبط و معنادار افزایش یافته و امکان بررسی و ارزیابی راه‌حل‌ها از جنبه‌های گوناگون فراهم می‌شود.

داستان‌پردازی همدلانه رویکردی در طراحی است که با تمرکز بر درک احساسات، نیازها و ارزش‌های کاربران، تجربه‌هایی معنادار و انسانی ایجاد می‌کند. با ظهور هوش مصنوعی (AI)، این فرآیند به شیوه‌ای جدید قادر است داده‌ها را تجزیه ‌و تحلیل کند، الگوهای رفتاری را شناسایی کند و روایت‌هایی پویا، شخصی‌سازی‌شده و مرتبط با کاربران خلق کند. این امر در فاز همدلی که نخستین فاز تفکر طراحی است.

تفکر طراحی  (Design Thinking) به عنوان یک رویکرد خلاقانه و انسان‌محور برای حل مسائل پیچیده، به ویژه در زمینه طراحی محصولات و خدمات، شناخته شده است. این فرآیند شامل پنج مرحله اصلی است که مرحله اول آن، همدلی (Empathize)، اهمیت ویژه‌ای دارد. در این مرحله، طراحان باید به درک عمیق‌تری از تجربیات، احساسات و نیازهای کاربران دست یابند. با پیشرفت‌های اخیر در زمینه هوش مصنوعی (AI)، این فناوری می‌تواند به طرز چشم‌گیری به بهبود فرآیند همدلی کمک کند. در این مقاله، به بررسی نقش هوش مصنوعی در مرحله همدلی تفکر طراحی می‌پردازیم و مزایای آن را تحلیل می‌کنیم.

در عصر کنونی که هوش مصنوعی و فناوری‌های پیشرفته به سرعت در حال تغییر شیوه‌های زندگی، کار و ارتباطات ما هستند، طراحی مبتنی بر روایت به عنوان یک رویکرد ضروری و تاثیرگذار ظاهر شده است. در جهانی که تصمیم‌گیری‌ها به طور فزاینده‌ای مبتنی بر داده‌ها، الگوریتم‌ها و تحلیل‌های ماشینی است، روایت‌ها می‌توانند شکاف میان فناوری و احساسات و تعاملات انسانی را پر کنند. آن‌ها نه تنها ابزارهایی برای انتقال اطلاعات هستند، بلکه به ما کمک می‌کنند تا معنا، ارزش‌ها و احساسات را در مرکز طراحی‌های خود قرار دهیم.

ادغام هوش مصنوعی (AI) در مدیریت نوآوری به حوزه‌های خلاقانه‌ای مانند تفکر طراحی (DT) گسترش یافته است، اما نقش آن در چارچوب‌های نوآوری پیچیده و همکاری‌محور هنوز به‌خوبی بررسی نشده است. این مطالعه به بررسی این شکاف می‌پردازد و نحوه درک و استفاده حرفه‌ای‌ها از AI در کارگاه‌های DT را مورد بررسی قرار می‌دهد. با استفاده از نظریه قابلیت‌ها به‌عنوان یک لنز مفهومی، ما مطالعات مشاهداتی و مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با کارشناسان DT انجام دادیم تا قابلیت‌های عملی، محدودیت‌ها و استراتژی‌های کاهش مشکلات AI را در این زمینه شناسایی کنیم.

در سال 2008، اقتصاددان رفتاری ریچارد تالر و دانشمند حقوق کاس سانستین کتابی منتشر کردند که در آن رویکرد جدیدی برای سیاست‌گذاری عمومی بر اساس مفهوم «تلنگر»(NUDGE) پیشنهاد کردند. به طور کلی، یک تلنگر مداخله‌ای است که تصمیمات مردم را با تأثیرگذاری بر تعصبات شناختی آن‌ها هدایت می‌کند. مفهوم تلنگر بحث‌های گسترده‌ای را در رشته‌های مختلف به وجود آورد و مورد استقبال بسیاری از سیاست‌گذاران در سرتاسر جهان قرار گرفت. تلنگرها می‌توانند به عنوان جایگزینی برای سیاست‌های استاندارد تلقی شوند. در واقع می‌توان از تلنگرها برای افزایش طراحی و اثربخشی سیاست‌های استاندارد استفاده کرد تا به سیاست‌های «ترکیبی» دست یافت.

بسیاری از رفتارهای انسانی در تصمیم‌گیری دخیل هستند، بنابراین درک و تأثیرگذاری فرآیندهای تصمیم‌گیری می‌تواند جزء مهمی در طراحی مبتنی بر رفتار باشد. بررسی نقش سوگیری‌ها در تصمیم‌گیری‌ها غیر قابل انکار است بنابراین طراحان می‌توانند با شناسایی و بهره‌برداری از سوگیری‌ها و درک بهتر شرایط، تصمیم‌گیری‌ها طراحی ترغیبی را به سمت و سویی  بهینه هدایت کرد.

«فناوری‌های پوشیدنی» دسته‌ای از محصولات نوظهور در صنعت پوشاک جهان هستند؛ یک فناوری پوشیدنی، یک دستگاه الکتریکی هوشمند است که نزدیک یا روی سطح پوست قرار می‌گیرد و توانایی شناسایی،جمع‌آوری، تجزیه و تحلیل و انتقال اطلاعات محیطی را دارد و می تواند آن‌ها را بلافاصله در اختیار کاربر قرار دهد.