ترجمه کتاب

بسیاری از مطالعات پیشین در ارتباط با رسانه‌های اجتماعی بر پلتفرم‌هایی مشخص، هم چون کتاب‌های و مقالات اختصاص داده شده بر یک پلتفرم خاص، مانند فیسبوک یا توییتر، تاکید دارند. برای مثال، درک توییتر، به عنوان یک پلتفرم، اهمیت دارد: شرکت مالک آن، روش کار و ایده‌ی رسانه‌های اجتماعی مبتنی بر پیام‌هایی است که باید کمتر از 140 کاراکتر باقی بمانند. با این حال، از منظری انسان‌شناختی، اگر بپرسیم که توییتر حقیقتا چیست، فکر کردن به میلیون‌ها توییت، ژانرهای نمونه، تفاوت‌های منطقه‌ای و پیامدهای اجتماعی و عاطفی آن برای کاربران منطقی‌تر است.

در این لکچر، در خواهید یافت که چگونه مدل تبلیغاتی اینترنت در حال دگرگون‌سازی حریم خصوصی است و برای حفاظت از خود چه می‌توانید بکنید. از آن‌جا که شخصی‌سازی[1] نه تنها تبلیغاتی را که می‌بینیم و اخباری را که می‌خوانیم شکل می‌دهد، بلکه نتایج جستجوی گوگل ما را نیز سازمان‌دهی می‌کند؛ نه تنها احتمال ایجاد ارزش‌های مشترک بلکه امکان بروز واقعیتی مشترک هم روز به روز دست‌نیافتنی‌تر خواهد شد. درست است که این فیلترها می‌توانند مزایایی هم داشته باشند؛ مثلاً ممکن است ما را از تیررس مزاحمت تبلیغات و اطلاعاتی که منعکس‌کننده‌ی ترجیحات و خواسته‌های ما نیستند، در امان بدارند؛ با این حال،‌ از بین بردن تجربیات فرهنگی مشترک هزینه‌هایی دارد.

در این لکچر به این موضوع خواهیم پرداخت که اینترنت به چه طرقی می‌تواند تهدیدکننده‌ی توانایی نوآفرینی خودمان و گریز از گذشته‌مان باشد و نیز از برخی فناوری‌هایی خواهیم گفت که می‌توانیم با کمک آن‌ها کنترل‌ چهره‌ای را که به جهان عرضه می‌کنیم دوباره در دست بگیریم.

هر روزه حجم انبوهی از اطلاعات از طریق تلفن‌های همراه‌ به ارائه‌دهندگان خدمات تلفن همراه‌ منتقل می‌شوند که در این بین، اطلاعات زیادی درباره‌ی ما افشا می‌شوند.
در این لکچر، درباره‌ی حفظ حریم خصوصی در حیطه‌ی اطلاعات ذخیره‌شده در تلفن‌های همراه و رایانه‌ها خواهید آموخت و درخواهید یافت که اینترنت از چه جهاتی مرز میان خانه، محل کار و مدرسه را متحول ساخته است…

توافق بر سر مرز میان آن‌چه در ایمیل‌ها‌ و پیام‌های متنی عمومی محسوب می‌شود و آن‌چه خصوصی است هنوز کار دشواری است. با توجه به آن که هم‌رسانی فوری مراوده‌ای که تنها یک نفر مخاطب آن بوده‌است، به تعداد زیادی از افراد دیگر – چه عامدانه، چه غیرعامدانه – کار ساده‌ای است،‌ همیشه خطر قضاوت خارج از متن ارتباطات الکترونیک وجود دارد که یکی از تعاریف محوری حریم خصوصی محسوب می‌شود.

با آن که متمم‌های چهارم و پنجم قصد حمایتی همه‌جانبه را از اوراق و مدارک و یادداشت‌های خصوصی و نیز از آزادی عقیده داشتند، امروزه از حریم خصوصی روانی حمایت چندانی نمی‌کنند و نتیجه این شده است که نیروی پلیس از اختیارات گسترده‌ای برای وادار کردن مظنونین به اعتراف بعضاً حتی دروغ – بدون نظارت قضایی جامع –  برخوردار است…

در این لکچر، به آن جنبه از حفاظت از حریم خصوصی خواهیم پرداخت که متمم پنجم متضمن آن است وقتی می‌گوید: «هیچ‌کس نباید.. در هیچ پرونده‌ی کیفری وادار به شهادت علیه خود شود». در عصر مدرن، متمم پنجم از هیچ نوع حریم خصوصی روانی حمایت نمی‌کند.

در پرونده‌های امنیت ملی از تاریخ ۱۱ سپتامبر به این سو، رییس‌جمهورهای جمهوری‌خواه و دموکرات آمریکا در برابر آن قسم حمایت‌ها از حریم خصوصی که همزمان حافظ آزادی و امنیت هستند

هر فردی که از تاریخ ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به این سو در فرودگاه حاضر بوده است، خوب می‌داند که فرودگاه می‌تواند تا چه حد تحت تدابیر امنیتی شدیدی قرار داشته باشد