ترجمه کتاب

این فصل از مواضع قطبی‌شده‌ دوری می‌کند و در عوض بر روی شیوه‌های واقعی استفاده از رسانه‌های اجتماعی، همان‌طور که در پایگاه‌های میدانی ما رخ داده است، تمرکز می‌کند. این فصل ابتدا تمایز میان یادگیری رسمی و غیررسمی را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه رسانه‌های اجتماعی این مرزها را در چندین پایگاه میدانی ما به چالش می‌کشند. در برخی مکان‌ها، رسانه‌های اجتماعی حتی باعث تسهیل گریز از یادگیری رسمی می‌گردند.

در مقدمه‌ی این جلد از کتاب، رسانه‌های اجتماعی را به عنوان استعمار فضای میان پخش سنتی و ارتباط خصوصی دو تایی تعریف کردیم، که در مقیاسی از اندازه‌ی گروه و درجات حریم خصوصی را در اختیار مردم قرار می‌دهد که آن را اجتماعی بودن مقیاس پذیر می‌نامیم. هر چند ما علاقه نداریم که تعریف‌مان بسیار فشرده یا مطلق دیده شود. بسیار نمونه‌های قبلی از ارتباطات گروهی آنلاین، مانند تابلوهای اعلانات و اتاق‌های گفت‌ و گو وجود داشت. همچنین اصرار بر این موضوع که واتساپ زمانی که به عنوان یک گروه استفاده می‌شود، نوعی از رسانه‌ی اجتماعی است؛ اما زمانی که فقط میان دو نفر استفاده شود، غیر قابل قبول است. تعریف ما نه مطلق است و نه مرز‌های ثابتی دارد؛ بلکه دستگاهی اکتشافی است که به روشن شدن پارامترهای مطالعه‌ی ما کمک می‌کند.

بسیاری از مطالعات پیشین در ارتباط با رسانه‌های اجتماعی بر پلتفرم‌هایی مشخص، هم چون کتاب‌های و مقالات اختصاص داده شده بر یک پلتفرم خاص، مانند فیسبوک یا توییتر، تاکید دارند. برای مثال، درک توییتر، به عنوان یک پلتفرم، اهمیت دارد: شرکت مالک آن، روش کار و ایده‌ی رسانه‌های اجتماعی مبتنی بر پیام‌هایی است که باید کمتر از 140 کاراکتر باقی بمانند. با این حال، از منظری انسان‌شناختی، اگر بپرسیم که توییتر حقیقتا چیست، فکر کردن به میلیون‌ها توییت، ژانرهای نمونه، تفاوت‌های منطقه‌ای و پیامدهای اجتماعی و عاطفی آن برای کاربران منطقی‌تر است.

حریم و مالکیت خصوصی و آزادی بیان: مقررات و قانون اساسی در قرن ۲۱[1] پروفسور جفری روزن[1] دانشکده حقوق دانشگاه جورج واشنگتن ترجمه‌ی مژگان هاتفی در این لکچر، در خواهید یافت که چگونه مدل تبلیغاتی اینترنت در حال دگرگون‌سازی حریم […]

در این لکچر به این موضوع خواهیم پرداخت که اینترنت به چه طرقی می‌تواند تهدیدکننده‌ی توانایی نوآفرینی خودمان و گریز از گذشته‌مان باشد و نیز از برخی فناوری‌هایی خواهیم گفت که می‌توانیم با کمک آن‌ها کنترل‌ چهره‌ای را که به جهان عرضه می‌کنیم دوباره در دست بگیریم.

هر روزه حجم انبوهی از اطلاعات از طریق تلفن‌های همراه‌ به ارائه‌دهندگان خدمات تلفن همراه‌ منتقل می‌شوند که در این بین، اطلاعات زیادی درباره‌ی ما افشا می‌شوند.
در این لکچر، درباره‌ی حفظ حریم خصوصی در حیطه‌ی اطلاعات ذخیره‌شده در تلفن‌های همراه و رایانه‌ها خواهید آموخت و درخواهید یافت که اینترنت از چه جهاتی مرز میان خانه، محل کار و مدرسه را متحول ساخته است…

توافق بر سر مرز میان آن‌چه در ایمیل‌ها‌ و پیام‌های متنی عمومی محسوب می‌شود و آن‌چه خصوصی است هنوز کار دشواری است. با توجه به آن که هم‌رسانی فوری مراوده‌ای که تنها یک نفر مخاطب آن بوده‌است، به تعداد زیادی از افراد دیگر – چه عامدانه، چه غیرعامدانه – کار ساده‌ای است،‌ همیشه خطر قضاوت خارج از متن ارتباطات الکترونیک وجود دارد که یکی از تعاریف محوری حریم خصوصی محسوب می‌شود.

با آن که متمم‌های چهارم و پنجم قصد حمایتی همه‌جانبه را از اوراق و مدارک و یادداشت‌های خصوصی و نیز از آزادی عقیده داشتند، امروزه از حریم خصوصی روانی حمایت چندانی نمی‌کنند و نتیجه این شده است که نیروی پلیس از اختیارات گسترده‌ای برای وادار کردن مظنونین به اعتراف بعضاً حتی دروغ – بدون نظارت قضایی جامع –  برخوردار است…

در این لکچر، به آن جنبه از حفاظت از حریم خصوصی خواهیم پرداخت که متمم پنجم متضمن آن است وقتی می‌گوید: «هیچ‌کس نباید.. در هیچ پرونده‌ی کیفری وادار به شهادت علیه خود شود». در عصر مدرن، متمم پنجم از هیچ نوع حریم خصوصی روانی حمایت نمی‌کند.