طراحی موقعیت‌مند

مفهوم ظهور به عنوان یک پدیده کلیدی در طراحی، به فرایندی اشاره دارد که در آن از طریق تعامل میان اجزا، ویژگی‌ها، ساختارها یا رفتارهای جدید شکل می‌گیرد. این مفهوم از جنبه‌های مختلفی مانند درک فردی و تعاملات اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است. در طراحی، ظهور زمانی اتفاق می‌افتد که تغییرات غیرمنتظره‌ای در فرایند طراحی به وقوع می‌پیوندد، تغییراتی که غالباً فراتر از مجموع اجزای موجود هستند. این پدیده در فعالیت‌های طراحی خلاقانه نقشی مؤثر دارد و از کشف فرم‌های نوین تا ایجاد روابط پیچیده‌تر در مدل‌ها و سیستم‌های طراحی را در بر می‌گیرد.

مقاله به بررسی ادغام هوش مصنوعی مولد، به ویژه ChatGPT، در فرآیند تفکر طراحی (Design Thinking) می‌پردازد و پتانسیل و محدودیت‌های آن را در عمل مشاوره ارزیابی می‌کند. این تحقیق با توسعه یک اپلیکیشن که از فناوری‌های SAP و API OpenAI استفاده می‌کند، نوع جدیدی از همکاری بین انسان و هوش مصنوعی را ممکن می‌سازد. مطالعه نشان می‌دهد که چگونه این سیستم‌ها می‌توانند جلسات تفکر طراحی را از طریق ایجاد خودکار پرسونای کاربر و داستان‌های کاربری پشتیبانی کنند.

هنگام در نظر گرفتن محرک‌های متعدد در مکانیسم‌ها و ساختارها، محرک‌ها ممکن است نسبت به یکدیگر شبیه یا متنوع باشند. طیف متنوع از محرک‌ها می‌توانند جنبه‌های مختلفی از دانش را فعال کنند و تنوع بیشتری از راه‌حل‌ها را ایجاد کند، حتی اگر اکتشاف راه‌حل به صورتی کاملا سطحی باشد. همچنین زمانی که محرک‌ها مشابه یکدیگر باشند، جنبه واحد یا محدودتر از دانش را فعال می‌کنند. بنابراین محرک‌های مشابه می‌توانند باعث شوند طراحان دسته‌های کمتری از راه‌حل‌ها را بررسی کنند، اما آن دسته‌ را عمیق‌تر بررسی کنند. بهترین حالت زمانی است که محرک‌های متنوع به روشی ساختاریافته ارائه شوند، که امکان پوشش مقوله‌های مختلف و همچنین کاوش کافی از هر دسته را فراهم می‌کنند.

ظهور هنر تولید شده توسط هوش مصنوعی باعث شده است طراحان بپرسند آیا هوش مصنوعی جایگزین آن‌ها خواهد شد. در این مقاله، نیک و گلب به وضعیت فعلی طراحی می‌پردازند، به سوالات رایج طراحان درباره ابزارهای هوش مصنوعی پاسخ می‌دهند و نکات عملی در مورد چگونگی بهره‌برداری بهینه طراحان از ابزارهای هوش مصنوعی ارائه می‌کنند.

خلاقیت به ‌طور کلی با طراحی بهتر در آموزش و اقدام مرتبط است و به ‌عنوان پیش‌نیاز اختراع و نوآوری در نظر گرفته می‌شود. این امر محققان طراحی را به انجام بسیاری از مطالعات تجربی در زمینه خلاقیت ترغیب کرده است. به ‌ویژه، تعدادی از این مطالعات بر استفاده از منابع بیرونی الهام بخش به عنوان محرکی برای مرحله تولید ایده در فرآیند طراحی تمرکز داشته‌اند. این محرک‌های خارجی به فرآیند طراحی معرفی شدند و به طراحان کمک می‌کنند تا به ایده‌های جدیدی دست پیدا کنند. با این حال، زمانی که طراحان از نمونه‌ راه‌حل‌های مسأله‌ای که در حال بررسی آن هستند مواجه می‌شوند، ممکن است این امر بر فرآیند خلاقانه آن‌ها تأثیر منفی بگذارد که به آن “فیکسیشن طراحی” می‌گویند.

این مقاله به بررسی جامع همکاری بین تفکر طراحی و هوش مصنوعی (AI) و تأثیرات گسترده آن بر صنعت طراحی و نوآوری می‌پردازد. هدف اصلی، درک چگونگی پیشرفت فرآیند طراحی توسط فناوری‌های AI، تشویق نوآوری و ایجاد راه‌حل‌های شخصی‌سازی شده و کاربرمحور است.

پس از تعیین دو فیلتر در زمینه خلاقیت یعنی : اصالت و کارکرد. نیازها، خواسته‌ها، ترجیحات و حدس‌های ذینفعان پروژه را می‌توان به روش‌های مختلفی در قالب نیازها، داستان‌های کاربر، سناریوها، الگوهای استفاده یا صرفاً ایده‌ها در نظر گرفت. تحقیقات نشان می‌دهند که قاب‌بندی وظایف ساختاریافته‌تر و بدون ابهام منجر به طرح‌هایی می‌شود که کمتر اصیل اما بیشتر کاربردی هستند با این حال، هیچ مطالعه قبلی ثابت نکرده است که آیا این پدیده در مهندسی نرم افزار کاربرد دارد یا خیر؟

موفقیت بسیاری از پروژه‌های نرم افزاری تحت تاثیر خلاقیت طراحی، اصالت و کاربردی بودن کانسپت و راه حل است. تحقیقات کمی به بررسی رابطه بین نحوه ارائه نیازها و خلاقیت در طراحی پرداخته است. مطالعات نشان می‌دهد، ارائه‌های رسمی‌تر و ساختار یافته‌تر نیازها درنحوه بروز یک راه‌حل خلاقانه تاثیر می‌گذارد و عملکرد طراحی به شدت مستعد تغییرپذیری بر مبنای شیوه ارائه خواسته‌ها و نیازمندی‌های طرح است.

من به عنوان فردی صاحب کسب‌وکار، اغلب در تلاش هستم تا بفهمم چگونه می‌توانیم افراد را به اتخاذ تصمیمات خاصی ترغیب کنیم. از طریق محصولات و خدمات خود از چه استراتژی‌های دیگری می‌توانیم برای جذب و نگه‌داشتن مشتریان استفاده کنیم؟